CIS - Centro de Investigaciones Sociológicas

O tempo é unha dimensión esencial das relacións de poder. A capacidade de organizarnos e decidir sobre o noso tempo depende da capacidade de forzar que o tempo dos demais se subordine ao noso. Polo tanto, o tempo é obxecto de conflitos constantes. Estes agraváronse nas últimas décadas debido ás transformacións experimentadas en dúas áreas clave da orde social. En primeiro lugar, no ámbito laboral. A desregulación laboral, o aumento resultante do poder corporativo sobre a clase asalariada e a intensificación da competencia levaron ás empresas a reducir os custos laborais eliminando traballo durante os períodos de menor intensidade produtiva. Este proceso acentuouse polo crecemento do sector servizos, onde existe competencia polos clientes ao ofrecer máis horarios e unha atención ao cliente máis rápida. Nestas condicións, multiplicáronse as xornadas laborais atípicas, os contratos precarios e a tempo parcial, os horarios fragmentados, as horas extra, os horarios flexibles e a esixencia de que os empregados subordinen o seu tempo ás necesidades empresariais.

En segundo lugar, nas relacións de xénero. As mulleres son cada vez menos propensas a abandonar o traballo asalariado cando casan e teñen fillos, dedicándose exclusivamente ao traballo reprodutivo. Pero este traballo é pouco asumido polos homes, o que dá lugar aos problemas da "dobre quenda" feminina e á loita por conciliar a vida familiar e laboral. A conxunción de ambas as transformacións acentúa a tensión entre as temporalidades do traballo e as doutras actividades sociais, multiplicando os conflitos nos ámbitos laboral e familiar ao longo do tempo.